چاشنی عشق

بعد از اینکه اولین غذای دو نفری رو پختیم، تصمیم گرفتیم برای بار دوم هم امتحان کنیم وکشف کنیم راز خوشمزگی این غذا چی میتونه باشه؟

این بار خود ماکارونی رو هدف گرفتیم، علی جان پیاز خورد کرد، من تفتش دادم و... شاید باورتون نشه، ولی خوشمزه ترین ماکارونی یی بود که تو عمرم خورده بودم! اونم چی؟ با ته دیگ طلایی، که زیر دندون عین چیپس صدای خرچ میداد! و بالاخره کشف کردیم که این ماکارونی یه طعم دیگه هم میداد، اونم چاشنی عشق بود...

و در همین راستا، تصمیم گرفتیم رستـوران آقا و خانم اسپاگتی رو دایر کنیم... ^_^ باز هم با چاشنی عشق!

 

وقتی دریم کچر میفته تو ذهنم و درگیرش میشم. سعی میکنم با مواد طبیعی خلقش کنم... با یآر جان میریم خرید، بعدش میریم آبادیشون و یکی از مرغای پدر بزرگ رو میگیریم و چند تا پر ازش میکنه. علی همه جوره باهام کنار میاد و هرکاری واسه طبیعی شدن این دریم کچر میکنه. کاش یه فیلمی از مرغ گرفتنش میگرفتم... :)) آخر خنده بود! حیف که من میترسیدم و هی پله ها رو به صورت صعودی طی میکردم! :)) خانم مرغِ همش واسه خاطر 6 تا دونه پر، 4 متر میپرید هــوا... :| باز هم تاثیر چاشنی عشق تو این ماجرا هست.

و بالاخره این هم نتیجه کار،که نصب خواهد شد تو خونه عشق!

 

اینکه علی خودش خرمالو دوست داشته باشه و بخوره یه چیزه، ولی اینکه به عشق من خرمالو دوست داشته باشه و بخوره بی شک، یه چیز دیگه هست! و باز هم؟ چاشنی عشق...

در دیوان چشمانم نشسته ای

با لبانی پر از خرمالو

ناگاه گس میشود دهانم

از رویای آن هـــمه بوسه...

 

غوغا نکن ای دل!

بعضی اصطلاح های من درآوردی هستند که در لحظه به ذهن آدم میان و از قضا خیلی جالب هم هستند، این میشه که چون خوشتون اومده هی تکرارش میکنید و اطرافیانتون هم آشنایی پیدا میکنن باهاش. وقتی یهویی "جان جیجیش مَس" اومد دهنم و اون چـرخه رو طی کرد تا برسه به علی و اونم هی تکرارش کنه و بشه تکه کلام علی! این "جان جیجیش مَس" تو لغت نامه علی، من هستم! مثلاً یه دفعه ای داد میزنه: میخوامت آخه جان جیجیش مَـــــــس... یا تو صدا زدنش، تو صبح بخیر گفتنش، شب بخیر گفتنش نقش بالقـوه ای داره! :)

 

15 آبان، درست وسط پائیز دوست داشتنی بود که تصمیم گرفتیم بریم گردش. یه دفعه ای به ذهنم مقبره الشعرا اومد و علی هم قبول کرد. فقط یه ناهار لازم داشتیم که زن و شوهـری دست به کار شدیم و به درخواست علی سالاد ماکارونی درست کردیم. میتونست بشینه و اخبار ببینه، یا برنامه ای تو تلویزیون یا هم بشینه پای سیستمش، ولی اومد آشپزخونه و کمکم کرد و این شد نتیجه اولین آشپزی دو نفریمون که پارک کنار مقبره الشعرا هست. 

 

و اینم ورودی مقبره الشعرا که چون اطرافش در دست تعمیراته، ما اولش فکر کردیم تعطیل هست ولی دیدیم نه... بازدید امکانش هست! و این هم ساختمانش... [کلیک] و آرامگاه استاد عشق...

 

ماه در ابر رود چون تو برآیی لب بام / گل کم از خار شــود چون تو به گلزار آیی  (شهریار)

 

در آخـر هم یه کاکتوس خوشگل دیگه به مجموعه کاکتوس هامون اضافه کردیم، قراره خـونه عشق ما، پر از انرژی مثبت باشه... [کلیک]

و این عکس کلکسیون الماس های پـائیزی ماست که دونه دونش رو با عشق و ذوق جمع کردیم. فتبارک الله احسن الخالقین...

+این شما، و این یه آهنگ خوب!

 

حکایت بارانی بی قـرار است، اینگونه که من دوستت میدارم!

طبق معمول تو هستی دلیل آرامشم...

به نظر من عاشقانه ترین بازی دنیا، «نگاه کن و نخند» هست. خیلی عاشقانه... مثلاً، ساعت 9 شب باشه، از کلاس و کار تموم شده باشین و تو ماشین نشسته باشین و مشغول حرف زدن هستین. پیشنهاد بازی نگاه کن و نخند رو میدین. باید روبروی هم بشنید و تو صورت هم نگاه کنید و سعی (!) کنید نخندید! مگه امکان داره؟

مثلاً همین تو...

من تو صورت تو، چشمای تو، ابروهات، ته ریشات، گوشه چشمات، لبات، پیشونیت نگاه کنم و نخنـدم؟

مگه میشه به این حالت نخندید؟ اصلاً مگه میشه تو نگاهم کنی و من نخــندم؟

همه چی دست به دست هم بده و من سعی کنم نخندم؟

این بزرگتـرین شوخی دنیاست!

♥:

َ-How to stop the time؟

+I dont know, how؟

-Kiss

- علی +نسیم

Happy halloween pupmkin

هَپی هالووین...

دستای علی و من... ^_^

هم حس و حال مولانــا

اونایی که شمال غرب کشور هستن، مثلاً همین ما، فصلی به اسم "پائیـز" نداریم. از این فصل فقط اسمش رو داریم. اصلاً نمیدونیم چجوریه این پائیز که میگن... عکساشم تو نت دیدیم که گویا هوا یه ذره سرد تر میشه و این حرفا... ولی ما از این قرتی بازیا خوشمون نمیاد. مستقیم از تابستـون میریم تو زمستون! :)) یعنی پائیزِ ما دایورتِ رو زمستون! :| ممنـــون خدا... :) متـوجه شدید چقدر سردِ دیگه؟ الان میگنجه بگم: در این سرما و باران یار خوش تر، نگار اندر کنار و عشق در سر... ^_^

بعد تو این سرما، علی با تمـام وجـودش، وقتی من پیاده میشم برم کلاس، شیشه رو میده پائین، میگه گوشت رو بیار، یه بوس محکم میزنه به لپم و میگه خیلی دوست دارم آخه... بعد ترش من میگم سردِ پســر! میخنده... :|

اون وقتایی هم که میخوام سریع رادار گریز بازی دربیارم و شیشه رو نده پائین، با صدای بلند صدام میکنه و مجبـور میشم برگردم تا یه چیزی بگه تو گوشم... :)

لازم هست بگم چقــدر با انرژی میرم کلاس؟ و با اینکه ناهار نمیخورم ولی یکی از فعال ترین هام، نور چشم استاد... ^_^

کلاس که تموم میشه، میام میبینم نشسته تو ماشین، تو اون سرما قندیل بسته... :| میگم میرفتی خونه خُب. میگه کاری نداشتم، چرا میرفتم؟ :) یک ساعت و چهل و پنج دقیقـه منتظر میشینه تا بیام...

 

حالا من یه سوال دارم؟ آیا قـربون همچین موجودی رفتن واجب نیست؟

عاشورای دیگر

عاشـورای امسال، میتونم بگم متفاوت ترین و بهترین عاشورایی بود که تجربش کردم. متفاوت ترینش این بود که دیار علی رفتیم. نماز خـوندنمون وسطِ شبه بیابون که حس و حال دیگه ای داشت... هر عاشورایی که میرسید دعا میکردیم سال بعد کنار همدیگه باشیم، و این عاشورا اون روز بود!

نماز دو نفری هم داشتیم... به پیشنمازیِ علی جانم! با صدای بلند و صوتِ خوب خوندنش... اقتدا کردنم بهش... نبات و قند و آبنتات آب شدن تو دلم... آرزوی دیگمـون بود که جلوش تیک سبز خورد! دونه به دونه این آرزو ها رو، تیک سبز میخورن... اینُ خـدا گفته! ^_^

 

اگه گذرتون به شهر کتاب افتاد، اگه یه همچین عکسی دیدین، تعجب نکنین! شیطنتِ من و آقای یآرم میباشد! اینارو برام میخره... دیـوانه لوازم التحریرم من... اونم استدلر یا هر برند آلمانی! به جز اون خودکار زبرا البته... :)

 

وقتی دختـر عمم میخواد یاد بگیره چجوری روی کادو بنویسه از طرف خودش به دامادم... :))

 

یه چیز جالب، اونم اینکه، مـردم آبادیِ یآر، فوبیایِ داعـ...ـش دارن! :| تازه واسه اینکه اسمشُ نیارن، میگن داروش... :)) دیروز وسط مراسم یکی رو آوردن گفتن داروش گرفتیم... خلاصه کاشف به عمل اومد که طرف درویش بوده، نه داروش! چـون ریش و سبیل قطور داشت با کیف های عجیب و غریب... دستس دستی طفلک رو داشتن میدادن دست پاسگاه محله! که یه حاج آقایی شناخت و گفت ولش کنن... :))